Graduation! - Afscheid! - Naar thuis!

De laatste week was raar! Het besef dat het bijna voorbij was stemde wat weemoedig, maar om weer naar huis te gaan is ook fijn!
Ondertussen waren we gericht op allereerst de bonte avond op dinsdag en natuurlijk de graduation en het eindfeest op zaterdag. En deze week bleek nog meer verrassingen in petto te hebben! 

Eerst over de bonte avond; een mooie gelegenheid om de cursus op een leuke manier af te sluiten. Al in een van de eerste weken dat we hier waren, kwamen Marije en ik op het idee voor “onze act”.
Tijdens onze heerlijke strandwandelingen vonden we prachtige stenen, sommige te mooi om te laten liggen. We namen de mooiste mee naar huis en zo kwamen we op het idee om al onze klasgenoten en docenten een steen mee te geven.
De stenen staan symbool voor de diversiteit van onze klasgenoten en hun weg door het leven. Iedere steen heeft zijn eigen schoonheid, vorm en kleur, alle gevormd door de stromingen, met een eigen verleden, heden en toekomst. Zowel op het strand als in de zee is de steen een met zijn omgeving. Het vecht niet tegen de getijden, maar gaat gewillig mee waar het water het brengt. We weten niet wat het leven verder voor ons in petto heeft, maar deze stenen zijn onze connectie en getuigen van een fantastische periode in ons leven die we samen deelden en een tastbare herinnering aan Zuid-Afrika.
Op elke steen hebben we een woord geschreven dat symbool staat voor de persoon en tijdens het uitreiken van de steen gaven we in 1 zin weer wat die persoon voor ons heeft betekend.
We hebben veel plezier gehad met de voorbereidingen en het voelde goed om op deze manier onze waardering uit te spreken naar de lieve mensen om ons heen.
De bonte avond bestond verder uit leuke acts, zang, gedichten en gekkigheid. De avond werd met een klein groepje afgesloten op de veranda, waar Boetie op zijn gitaar speelde en wij probeerden te zingen. 

De volgende ochtend: examenstunt! (schools gedrag zet zich voort).
Boetie en Gail werden opgehaald en ontvoerd naar het View-hotel waar we met z’n allen hebben ontbeten. Van daaruit heeft Anarchie-dag zich verder ontwikkeld en ontstond het plan om een fijne strandwandeling te maken.
Diezelfde middag een letterlijk hoogtepuntje: We zijn gaan paragliden!
Weliswaar een tandemsprong, maar een fantastische belevenis. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik eerst niet durfde, maar slechts als fotograaf aanwezig was, maar… ik heb me over laten halen en daar ben ik dankbaar voor.
Allereerst werd ik stevig vastgemaakt aan de instructeur en voor dat ik het wist moest ik een paar stappen nemen en hingen we al in de lucht. En… niet eng! Alleen maar mooi! Het uitzicht over de zee, de meren van Sedgefield, het dorp en de bossen en de bergen – adembenemend! Onder supervisie heb ik zelf nog even mogen sturen en ervaren hoe het is om te vliegen – Wauw! Zelfs de landing ging vloeiend; een fantastische ervaring! 
Deze speciale dag hebben Marije en ik afgesloten met ons “ afscheidsetentje”.
Vijf maanden geleden kenden we elkaar nog niet en werden we huisgenoten. We hebben samen een geweldige tijd gehad in “ons strandhuis”, dus dat moest gevierd worden. We kozen voor Serendipity, een 5 sterren restaurant dat voor Zuid-Afrikaanse begrippen afschuwelijk duur is, maar voor Hollandse begrippen een buitenkansje! En prachtige entourage; eerst een wit portje bij de open haard, de chef die zelf uitleg gaf over de kaart en daarna in het sfeervolle restaurant genoten van een heerlijk diner  en gedronken op onze nieuwe vriendschap! “Heel mooi – dankjewel Marije!” 

En verder:
Een speciaal moment toen we de tuinman een cadeau konden overhandigen dankzij donaties van de klas. Hij heeft alleen werk als de academy open is (5 maanden per jaar), maar heeft een gezin te onderhouden en ook zorgt hij voor kinderen uit de buurt. Hij wil graag in zijn eigen inkomen voorzien door hout te verkopen. We konden hem blij maken met een motorzaag inclusief toebehoren. Ook kochten we verf om zijn huisje te schilderen en solarverlichting voor in huis (hij heeft geen electra). Hij was zo blij!
Hulde aan de initiatiefnemers van ons “projectje”: Yesmin, Johan en Desmond! 

Donderdag na school zijn we met een groepje naar Riverdeck gegaan met de bedoeling om daar te zwemmen, kanoën, etc., maar we kwamen niet verder dan gezellig aan tafel eten en drinken… Nu kan het nog! 

De laatste schooldag ….
Vijf maanden geleden zaten we in een kring onszelf voor te stellen en nu vertelden we elkaar in dezelfde setting wat onze plannen zijn na deze studie.
Na de laatste tea-break op het gras met het onvergetelijke uitzicht over de Vlei, kwam Lin met een krat vol grote rivierkeien waarop iedereen zijn naam moest schrijven, waarna de keien de klas doorgingen zodat iedereen er een persoonlijke boodschap op kon schrijven; resultaat is een kei voor iedereen met lieve woorden van de klasgenoten. Krijgt een ereplaatsje in mijn praktijk! 

En toen brak de dag van de graduation/diplomering aan…
’s Ochtends voor de laatste keer naar de Farmers Market,,, naar de kapper, optutten… we maakten er een feestje van!
Helaas werkte het weer niet mee zodat de feestelijkheid binnen werd gehouden.
Na een speech van Boetie, Gail en Vera (als beste van de klas) werden de diploma’s en onze “plakken” uitgedeeld. Toch een speciaal moment!
Daarna reikte Andy namens de klas ons cadeau voor de Academy uit; een mozaïek van het BSR-logo gemaakt door mensen in het township.
Vervolgens vertrokken we naar Zucchini’s voor het diner en feest; het was een fantastisch feest! Voor de meesten was het ook het moment van afscheid; er zijn vele tranen gevloeid! Niet zo raar; we hebben met 24 personen een hele speciale tijd beleefd en dat zorgt voor intensieve contacten. Natuurlijk zal ik de Nederlanders als collega’s wel blijven zien en sommige Zuid-Afrikaners misschien in de toekomst op een conferentie, maar de kans is ook groot dan we sommigen nooit meer zullen zien… (lang leve Facebook en e-mail!) 

De dagen daarna ging het afscheid nemen nog door; nog 1x naar het Views, nog 1x naar het Bejuice, nog 1x naar Flava, nog 1x naar Plett, nog 1x naar het strand…Maandagavond heeft Rene voor ons een afscheidsbraai georganiseerd; heel lief! Ook haar zal ik missen – mijn Zuid-Afrikaanse onderbuurvrouw die zo vaak heerlijke sapjes maakte voor het ontbijt. Baie Dankie Rene! 

Dinsdag 1 oktober, vertrek….We hebben veel spullen achtergelaten, maar desondanks flink beladen met 2 koffers en 2 behandelbanken heeft Johan Marije en mij naar het vliegveld gebracht, na onze huurauto ingeleverd te hebben. Baie dankie Johan!
De vlucht van George naar Johannesburg ging prima, maar in Jo’burg was het wel even spannend bij de douane aangezien ons toeristenvisum verlopen was en we nooit reactie hebben gekregen op onze verlengingsaanvraag. Die konden we natuurlijk wel tonen, dus toen mochten we (uiteindelijk) toch door…
En toen kwamen we aan in Amsterdam; beide moe en al met een lichte heimwee naar Zuid-Afrika, maar het zien van onze lieve familie en vrienden maakte het weer goed! 

Ik ben heel dankbaar dat ik met een goed gevoel terug kan kijken op deze prachtige ervaring. Ik kom weer superlatieven te kort; ik heb een geweldige studie gevolgd waar ik hopelijk heel veel mensen mee kan helpen, in een fantastisch (ingewikkeld) land waar ik veel heb geleerd en nieuwe vrienden heb gemaakt – een ervaring om nooit te vergeten! 
Ik wil iedereen bedanken voor het meelezen en meeleven via dit blog. Fijn dat jullie interesse toonden in mijn avontuur en hopelijk konden jullie zo een beeld vormen van mijn studie en leven in Zuid-Afrika.
Het was niet altijd makkelijk om zo ver weg te zijn, niet vanwege heimwee, maar op momenten dat er in Nederland speciale dingen gebeurden; leuke dingen zoals geboortes, maar ook nare dingen zoals ziekten, mensen die het moeilijk hadden en zelfs sterfgevallen, dan voelde ik de afstand en dat geeft een machteloos gevoel. Maar iedereen was zo begripvol- dank daarvoor!
De BSR betekent voor mij een kans op een waardevolle werkomgeving en hopelijk voor heel veel mensen een kans op een stressvrij lichaam (lees er meer over als mijn website klaar is op http://www.bsrdriebergen.nl) 

En Zuid-Afrika…ik kan nooit precies vertellen hoe geweldig het was om daar 5 maanden te mogen wonen; hoe lief de mensen waren, hoe het rook, hoe de intensiteit was, hoe het klonk, hoe het voelde…
Zoveel bijzondere mensen die ik heb mogen leren kennen; mijn lieve huisgenoten, mijn inspirerende docenten, mijn klasgenoten, mijn speciale klasgenoten die vrienden werden, de tuinman, mijn cliënten, onze vaste liftster, mijn landlady, de mensen op de markt, de mensen in de winkels en restaurants…Ik zal het nooit vergeten!
Zuid-Afrika, voor altijd een speciaal plekje in mijn hart - Baie dankie en tot siens!