Robberg wandeling

Dit weekend een prachtige hike gemaakt; de Robberg trail. Ik waarschuw je vast; het wordt een lyrisch verslag!

Het was een hele mooie dag; zo’n 26 graden, nog steeds winter…. ;-) 
The Robberg Hiking Trail is een wandeling van 11 km over een schiereiland bij Plettenberg Bay.
Het pad is hier en daar erg steil dus je moet goed opletten. Terwijl je loopt zie je aan de ene kant prachtige rotspartijen en aan de andere kant die fantastische zee.
De reusachtige keien van zandsteen zijn helder gekleurd door oranje korstmossen en vormen een sterk contrast met het blauw-groene water. Onderweg passeerden we zelfs een grot die 4000 jaar geleden door Khoisan-mensen werd bewoond. 

Het was een pittige tocht, met veel klim- en klauterwerk (Marije werd zelfs door een spectaculaire redding van Johan behoed voor een val, hetgeen door mij met angst en beven werd aangezien en door Kees, per ongeluk, vastgelegd met de camera – sensatie! ), maar we werden keer op keer beloond met de prachtigste uitzichten.
De dassies lagen heerlijk te zonnen (ze stinken wel!) en ook hebben we wat salamanders gezien. 

Op een gegeven moment zagen we de eerste zeehonden / robben in het water zwemmen. We vonden een plekje heel dicht bij het water en hebben zo op eersterangs plekken eindeloos genoten van het schouwspel van de spelende zeehonden in de golven. Het plezier spatte ervan af; sommigen surften op de golven, anderen lieten zich gewoon lekker drijven of sprongen juist op uit het water - een van de gaafste dingen die ik ooit heb gezien! 

We hebben gepicknickt op “The point”; een van de mooiste plekken die je je kunt voorstellen; hoog op een berg, in de zon, met zover je om je heen kunt kijken een hemelsblauwe zee met in de diepte in azuurblauw water groepen spelende zeehonden… Wauw!

De hike duurde ruim 5 uur en was alle spierpijn de dagen later (!) dubbel en dwars waard; wat een ervaring! Ik kan niet genoeg superlatieven bedenken, maar geloof me, het was prachtig! Bekijk de foto's in de map "Robberg trail".
De foto’s komen waarschijnlijk kracht tekort (diepte is lastig op foto vast te leggen), maar de “mental-pictures” blijven in ons geheugen gegrift! 
Ik vond op internet een verslag van deze wandeling eindigend met: 

“There are moments that take your breath away, moments when you are so glad to be alive that you actually want to hold onto the feeling and capture it.”

Klopt!

Liefs, Jolanda