Een bijzondere week

Hier weer een berichtje van mij. Eerst wil ik iedereen bedanken die de moeite neemt om te reageren op dit blog of een mail stuurt of zelfs post! Dat maakt een mens heel blij kan ik jullie vertellen! Ik kom helaas tijd tekort om iedereen persoonlijk te beantwoorden, dus ik hoop dat deze verslagen iets goed kunnen maken… Ik ben jullie in ieder geval niet vergeten en het voelt soms raar om slechts op afstand getuige te zijn van jullie leven in Nederland; feestelijke momenten, leuke momenten en jullie moeilijke momenten waarin ik graag dichterbij zou willen zijn. 

Deze week was een bijzondere week, een week vol met primeurs. We hebben allemaal onze eerste releases mogen geven op een medestudent. Ik was gekoppeld aan Vera en maandag en donderdag behandelde zij mij en dinsdag en vrijdag ik haar. Het is heel spannend omdat je iemand geen pijn wilt doen (dat gebeurt niet, weten we nu) en het is best lastig om de ingewikkelde techniek juist toe te passen. Het “gewoon doen” en de feedback waren heel leerzaam en er zullen de komende maanden nog vele proefkonijnen volgen zodat ik hopelijk als een volleerde BSR-beoefenaar huiswaarts kan keren! 

En… we hebben onze eerste walvis gezien! Ik moet wel eerlijk bekennen dat het nog niet erg overtuigend was; volgens Marije was het een boomstam, maar ik dacht (of wilde het …) toch echt een waterfonteintje te hebben gezien. Het was ver weg, maar na de foto’s flink ingezoomd te hebben op de computer bleek het toch een walvis te zijn! (te vaag voor publicatie; hopelijk krijg ik nog een kans voor een betere foto).

Ook hebben we deze week meerdere malen een groep (zwerm?) flamingo’s gezien aan het strand (grote, roze vogels, volgens mij dus flamingo’s). Ook prachtig! 

Verder was er een bijzondere gebeurtenis op de Academy; onze trouwe, ouwe Fred is na 25 jaar geen vrijgezel meer. Afgelopen donderdag hebben we (of eigenlijk vooral Boetie en Gail) zijn verloving met Frederica gevierd (was een cadeau van de studenten van 2012). 

En deze week werd afgesloten met een heel bijzonder bezoek aan het Township Concordia in Knysna; een fantastische mogelijkheid om de andere kant van Zuid-Afrika te kunnen zien. Andy is daar een aantal jaren geleden ook al eens geweest en heeft voor ons deze speciale ontmoeting geregeld. Hij is een fantastische verteller en heeft eerst vrijdag op school de trip ingeleid met een verhaal over de Rastafarians. Bijna iedereen ging mee (ook voor een aantal Zuid-Afrikaanse studenten was dit een primeur) en met 7 auto’s reden we in colonne door het township. Het is enorm groot en als je de “ huisjes” ziet, kun je niet begrijpen hoe ze het in de koude winternachten warm kunnen houden, vandaar zie je overal vuurtjes waar mensen zich omheen verzamelen. Na een half uurtje (!) rijden door het township kwamen we aan bij ons uiteindelijk doel; Judah Square – een afgesloten Rastafarian community, dat al sinds 1993 bestaat en de grootste is van Zuid-Afrika. We werden heel hartelijk ontvangen door Leila, de vrouw die ons een rondleiding door de community zou geven waarna haar man, Mau-Mau, voor ons een maaltijd zou bereiden. Leila gaf ons een kijkje in de Rasta-gemeenschap die gekenmerkt wordt door love, peace en raggae-muziek. Rasta’s geloven dat zij afstammelingen zijn van Koning Salomo en als zijn zwarte opvolger zien zij Keizer Heile Salassi die in de jaren 60 en 70 over Ethiopië regeerde.
Rasta’s knippen hun haar niet, zij eten vegetarisch en gebruiken geen alcohol.
Ze vieren net als Joden op zaterdag Sabbat en zij baseren hun geloof op de bijbel, aangevuld met extra boekdelen.
Oorspronkelijk  komen de Rastafarians uit Jamaica; Marcus Garvey, een vakbondsman in Jamaica, inspireerde veel mensen die toen nog in slavernij leefden. Hij vertelde dat Jezus als een zwarte koning zou terugkeren in Afrika (Heile Salassi zien zij als het levende bewijs daarvan).
Zij discussiëren en mediteren in kleine kerkjes (Tabernakels) en om het mediteren iets te helpen roken ze er graag een jointje bij, van de door hen zelf verbouwde Ganja (wiet).
Leila liet ons eerst de lagere school zien, waarna we een muzikaal optreden kregen van een aantal kinderen onder het toeziend oog van een Australische Rasta-sister die daar al heel lang woont.
Tijdens onze wandeling konden we genieten van de prachtige schilderingen en werden we overal heel vriendelijk tegemoet getreden (begroeting met knokkels tegen elkaar…) en mensen vertelden spontaan hun verhaal en toonden hun enorm lange rasta-haar. En doordat iedereen er vuurtjes stookt voor warmte en koken hangt er een geur van verbrand hout gecombineerd met eten, met op de achtergrond overal muziek … een hele mooie sfeer!
Het was inmiddels donker geworden en toen was het tijd om de maaltijd te gaan nuttigen bij Leila en Mau-Mau. Natuurlijk een vegetarische maaltijd. Het was heerlijk! Vooraf lieten ze gewoon een grote schaal met appel- en peerstukjes rondgaan (wat is er mis met eenvoud?). De maaltijd bestond uit Basmati-rijst met bonen, linzen in cocossaus, warme wortelsalade en een (zeer pittige) tomatensalade. We genoten allemaal enorm! Als toetje kregen we een super sappige schijf sinaasappel en jawel; Rasta Mau-Mau draaide een joint; de ganja uit eigen tuin, vederlicht, niet gerold in een vloeitje, maar in de buitenste schil van een knoflook. Iedereen was zeer geïnteresseerd en de meesten van ons wilden wel een trekje proberen… En daar bleef het bij.
Andy heeft Leila en Mau-Mau in een speech bedankt en wij Andy voor deze bijzondere ervaring! 

“You cannot call a quick drive through the township a cultural experience – you have to participate and not just be a spectator”
http://www.judahsquare.co.za/